kan het nu eindelijk eens stil zijn?

Dit is het weekend waarop cultuurminnend Nederland een collectieve ontmoeting heeft

georganiseerd op onder meer het Leidseplein te Amsterdam.

Men zal, uit protest tegen de aangekondigde bezuinigingen, samen schreeuwen om cultuur. Samen een keel op zetten . Ik stel mij voor: zoals de schreeuw van Edvard Munch maar dan met z'n allen, en dan met het geluid aan.

We zijn op het moment aangeland dat de intelligentia nog slechts met veel herrie van zich kan laten horen. Men geneert zich niet - neem Freek de Jonge als voorbeeld in deze - om mensen bijeen te roepen om te komen schreeuwen 'voor beschaving'.

"Hoe harder het geschreeuw, hoe meer kans dat het Muziekcentrum van de Omroep behouden blijft", - denken deze mensen. Ik vrees het ergste. U bent al veel te ver heen. U maakt geen enkele kans met uw geschreeuw.

De beoefening van de Letteren en de Schone Kunsten is van oudsher doordrongen van stilte.

Het herscheppend lezen, de muzische reflectie op het verleden, het creatief denken over beelden en tekens die de vruchten van onze beschaving vormen, vergen stilte en studie.

Kan het nu eindelijk eens stil zijn?

Aan Cultuur en Religie, aan betekenisvolle Rituelen ontleent de beschaving haar betekenis, of men daarvoor nu vijf maal daags op zijn knieën ligt, in het rode pluche achteruit zakt, de pen of de strijkstok ter hand neemt. Of alleen maar, zoekend naar de juiste formulering, uit het raam staart.

Straks, als alle cultuurminnenden [voldaan ?] naar huis gaan na hun schreeuwmiddag en in de trein [als hij rijdt] het getetter, getwitter en geklets weer losbreekt zal er niets veranderen.

Het geschreeuw zal niets veranderen.

Ook de cultuurminnnende intellectueel Frits Bolkestein, op het balkon van het Leidseplein { wie heeft hem daar neergezet?} zal geen enkele kans maken met zijn geschreeuw.

Hij, de steunpilaar van de Vrijheid, riep tegen bezuinigingen op cultuur te zijn. Hij wilde cultuur spekken met ontwikkelingssamenwerking. Het volk dat niet goed geluisterd had juichte uitzinnig en applaudisseerde de handen blauw.

Het applaudisseren voor politici zal ons, goedwillende schreeuwers, nog duur komen te staan.